008. Why don't we break the rules already? part 1

Rodzaj: Story

Część: chapter 7 part 1

Tytuł: Why don't we break the rules already?

Motto: Why don't we break the rules already?

Autor: Triada

Gatunek: Obyczajowy, dramat

Miejsce akcji: Londyn

Bohaterowie: Harryb Styles, Louis Tomlinosn, Niall Horan, Zayn Malik, Liam Payne, Simon Cowell i inni

-Uhh... nadal nie mogę się przyzwyczaić, że mam chłopaka, idola milionów nastolatek – Louis oparł brodę o ręce, które zgrabnie ułożył na stole.
-Tommo,Powinieneś czuć się wyjątkowo – Hazza nieznacznie się uśmiechnął, po czym jednym ruchem oparł o futrynę drzwi.
-Haha nie mów do mnie Tommo, dla ciebie jestem Lou- szatyn niebiańsko się zaśmiał.

Czy naprawdę, nie myślał o karierze muzycznej. Nie, nie będę mu tego proponował, ponieważ to zbyt duże wyzwanie dla każdego i naprawdę nikt by tego nie chciał.
-Dobrze Lou, a teraz...- Harry wyjął telefon, z którego leciały dobrze znane mi dźwięki.

Tomlinson, skupił się na Fresh Prince of Bel Air, przy czym zacząłem tańczyć, zwracając tylko jego uwagę. Naprawdę polubiłem go, był niesamowity, a Hazza dzięki niemu od dwóch dni chodził strasznie szczęśliwy. Podobało mi się to, ponieważ uśmiech niemal nie schodził z jego twarzy, a szmaragdowe oczy skupione były na wybranku. Wesoło świeciły, mając tylko jeden cel o dość oryginalnym imieniu- Louis. Chłopak szybko przyłączył się naśladując moje kroki.
-Ja tak nie umiem- zaśmiał się wesoło.
-Kwestia wprawy, tylko One Direction ocieka taką zajebistością- wyszczerzyłem się do niego.
-Ej to nie fair- fuknął – No, tak ja nie umiem tańczyć po irlandzku.

Chłopak był w pełni świadom skąd pochodzę, a ja poczułem jak na moje policzki występują całkowicie naturalne rumieńce, w kilku strumieniach gorąca.
-No już nie krępuj się, możesz mnie nauczyć- Louis poklepał mnie mocno po plecach, przez co na chwilę straciłem oddech.

Zacząłem łapczywie pochłaniać powietrze, a chwilę później usłyszałem ciągły śmiech Louisa.
-Boże.. ile można się śmiać?- spojrzałem na chłopaka.
-Mówili mi, że jestem nad pobudliwy, ale to nie prawda.- Zasmucił się.

-Naprawdę?- byłem w pełni przekonany, że zrobili jakiś błąd przy jego badaniach.
-To tylko psychiczne ADHD- szatyn szybko wskoczył na stół, śpiewając piosenkę z dzwonka Harrego.
-Jak udało mu się to tak, szybko zapamiętać? - pomyślałem trochę za głośno, bo Lou przykucnął, nachylając się nad moim uchem.
-WIDZISZ JA TEŻ OCIEKAM ZAJEBISTOŚCIĄ I MAM SEKSOWNIEJSZĄ DUPĘ OD CIEBIE- wydarł się, przez co niemal straciłem słuch.
Nie wiem czemu, ale spojrzałem na swój tyłek, odwracając głowę. No cóż, nie było tak łatwo, ponieważ w końcu znajduje się z drugiej strony niż głowa, a nie mam magicznego pingwina, żeby to zmienił.
-Wcale nie masz seksowniejszej...Boże... bardziej seksownej dupy ode mnie...- pokazałem mu język.
-Jakbyś tyle nie jadł, to byś miał, ale... no wiesz... Nie ukrywajmy, ty ciągle jesz.

-Teraz będzie wojna! - fuknąłem z udawaną złością.

Racja jadłem dużo, ale w małych ilościach. Okey, dobry żart. Ja w małych ilościach? Po prostu, zaletą jest to, że nie tyję.
-Załatwmy to jak prawdziwi mężczyźni- Louis jednym susem zeskoczył ze stołu, prosto na mnie.
-Ładnie, ładnie. Mnie chwilę nie ma, a wy się gwałcicie pod stołem- Hazza przyglądał nam się od góry
Louis szybko się zerwał, rzucając na Loczka.
-On mnie bijee- chłopak zajęczał.

Teraz musiałem zacząć się bronić, by jakoś wyjść z tej sytuacji. Wstałem, uważnie przyglądając się Tommo, który wskoczył na ręce Styles'a.
-Powiedział, że ciągle jem- zajęczałem, znowu gwałtownie siadając na podłodze.
-Niall, to prawda- Hazza zaczął się śmiać , mocno przyciągając do siebie Louisa, który był z tego wyraźnie zadowolony.

To jak chłopcy na siebie patrzyli, wystarczyło żebym to zaakceptował. Nie, nie jestem homo, ale nie odpycha mnie to. Miłość, to coś co może spotkać każdego z nas, w jakimkolwiek momencie naszego życia, a to co łączyło tych dwóch chłopaków było naprawdę niesamowite.
-Maaaaaamoooo! Czemu mnie tu zostawiłaś- zajęczałem.
Dwójka spojrzała na mnie z znanym mi od dwóch dni błyskiem w oczach, po czym zaczęli rozmawiać po irlandzku. Szczerze ich nie rozumiałem, bo przecież tylko ja umiałem się nim posługiwać, a chłopcy naśladowali parę słów. Zdarzało mi się mówić do nich coś niecenzuralnego, więc z ust Hazzy padały dość... dziwne słowa, przez co mogłem się z nich wiecznie śmiać.
Głosy naszej trójki dźwięcznie rozbrzmiewały po mieszkaniu. 
-Nie sądziłem, że będzie tu tak tłoczno – zielonooki poklepał mnie po plecach, w ramach przeprosin za przyłożenie mi łokciem w bok.
Pomasowałem ręką obolałe miejsce.
-Tak, właściwie to czemu Horanek jest u ciebie?- spytał zaciekawiony Louis. 
Jego twarz mimowolnie wyrażała każde emocje, które przeżywał.
-Z tego samego powodu co ty- uśmiechnąłem się nieco urażony.
-SPAŁEŚ Z HAZZĄ?- boże, jak on uwielbiał krzyczeć.
-NIE, NIE SPAŁEM Z HAZZĄ...- chyba zbytnio się przyzwyczaiłem do jego obecności.
-HA HA TO ŻAŁUJ- chłopak wtulił się w tors Styles'a, który chciał sto razy bardziej rozkoszować się tą chwilą.
Wplótł palce w miękkie włosy szatyna, głośno pociągając nosem.
-Nie mam czego, przy najmniej nie będę musiał być na pogrzebie – szybko powiedziałem, nie opanowując emocji i myśli.
Obaj chłopcy spojrzeli na mnie wrogo, co doprowadziło mnie do małej dezorientacji, ponieważ jeszcze nie zdałem sobie sprawy z tego co powiedziałem.
-Przepraszam...- cicho wyjąkałem, będąc pewien, że i tak to usłyszą. 
Louis podszedł do mnie ,mocno przygryzając wargę.
-Jak możesz tak mówić? - wybuchnął nagłym płaczem. 
-Powiedziałem przepraszam... - nadal cicho mruczałem .
-Postaw się na moim miejscu! Masz stracić ukochaną osobę i jeszcze ktoś ci o tym przypomina – Louis wymachiwał bezwładnie rękami w przypływie emocji.
-Rozumiem cię...- westchnąłem, nie zmieniając tonu.
-Nic nie rozumiesz! Kurwa... Wcale mi... NAM nie pomagasz, tylko... Nie, nie wiem co chcesz tym zrobić! – chłopak rzucił się w moją stronę wyciągając ręce. 
Przez krótki moment, czułem jak ląduje z głuchym trzaskiem na podłodze, a chwilę potem przewracam się z bólem, próbując wygrać z kilka centymetrów wyższym Louisem. Widziałem, jak Hazza się waha. Waha? Jak można stać jak słup w takim momencie? Wyglądał, jakby przez jego zamglone oczy nie przechodził obraz rzeczywistości... Jakby nic do niego nie docierało, tylko głuche dźwięki i stłumione kolory w szmaragdowych oczach. Chciałem wstać, by zwrócił uwagę na cokolwiek, lecz przeszkadzał mi nadal szamoczący się w histerii szatyn. Szybko zamienialiśmy się miejscami, co chwilę lądując w różnych pozycjach.
-Louis, ZEJDŹ ZE MNIE!- wykrzyczałem z dzikim piskiem, ponieważ przeszył mnie niesamowity ból wzdłuż klatki piersiowej. 
Harry wyrwany jakby ze snu, ruszył do przodu. Na jego twarzy pojawiło się zdezorientowanie, bo przecież tuż obok niego biło się dwóch chłopców. Jeden z nich był jego chłopakiem, a drugi przyjacielem. Dopiero teraz przez zielone oczy zaczęły przenikać światła rozmaitych barw, łączących się w spójną całość. Złapał w pasie Louisa, który nadal próbował mnie przycisnąć do ziemi, po czym jednym ruchem go odciągnął. Nie był w stanie nic powiedzieć, więc posadził chłopaka na krześle, a gdy ten znowu próbował do mnie doskoczyć, przytulił jego nadal jęczące usta do swojej bluzki, zamykając w czułym uścisku. Ugh. Muszę sobie znaleźć dziewczynę, bo naprawdę nie mam co robić, tylko przesiadywać z Hazzą i jego niewyżytym bachorem. Szczerze, dopiero teraz zauważyłem, że nadal leżę na ziemi, więc zacząłem się podnosić.
-Awww...- wydałem z siebie przeraźliwy pisk, co zwróciło ku mnie wrogie spojrzenie Louisa.

Zacząłem się śmiać.
-Czemu się śmiejesz? - zapytał Hazza patrząc na mnie, z miną 'wtf?' numer 7.

-Nie mogę wstać...- nadal przytulałem się do podłogi, łagodząc cierpienie jakie sprawiał mi mój aktualny stan.
-Co?- szybko zapytał loczek, jakby potrzebując odpowiedzi.
-Ten twój bachor, coś mi zrobił- gwałtownie łapałem oddech, ponieważ okropny ból, tamował cały dostęp powietrza.

________________

Kochane, przypominam o 15 komentarzach, bo jakoś nam to słabo idzie xD

Podzieliłam ten rozdział na dwie części, ponieważ mam wrażenie, że się nudzicie, albo przestało to ogólnie się wam podobać, a nie chcę was męczyć -.-

Ahhh i rok szkolny. Pewnie się domyślacie, że notki będą dodawane rzadziej, ale również regularnie czyli w soboty.